مقالات مفید

آشکارساز یا دتکتور چیست؟

آشکارساز یا دتکتور چیست

نقش اصلی آشکارسازها یا دتکتورها، تشخیص آتش سوزی در مراحل اولیه آن است که امکان تخلیه ایمن و سریع ساکنان را فراهم می کند. تشخیص زودهنگام برای تضمین ایمنی ساکنان و امکان پاسخ اضطراری کارآمد بسیار مهم است.

تحول دتکتورهای آتش سوزی

در گذشته، اولین دتکتورهای آتش سوزی با نیاز به مداخله دستی کار می کردند و به اهرم هایی متکی بودند که نیاز به حضور کسی برای هشدار به ایستگاه های آتش نشانی محلی داشتند. این رویکرد اغلب منجر به تأخیرهای قابل توجهی در واکنش به آتش سوزی و اطفاء آن می شد.

با این حال، سیستم های اعلام حریق اتوماتیک معاصر پدیدار شده اند که عملکردهای پیشرفته ای را ارائه می دهند اما هزینه خرید و نصب اولیه بالاتری دارند.

بررسی انواع آشکارسازهای (دتکتور) اعلام حریق

آشکارسازهای دودی نقطه ای

آشکارسازها یا دتکتورهای دودی نقطه ای انواع مختلفی را شامل می شوند، مانند یونیزه، نوری و غیره. بیایید برای درک بهتر مکانیسم آنها، به نحوه کار این آشکارسازها بپردازیم:

آشکارسازهای دودی یونیزه

این آشکارسازها با تشخیص دود از طریق تغییرات در جریان های الکتریکی بین الکترودها زمانی که دود به فضا نفوذ می کند، کار می کنند.

آشکارسازهای دودی نوری

آشکارسازهای دودی نوری که بر اساس اصل پراکندگی نور عمل می کنند، از یک LED کوچک استفاده می کنند که هنگام ورود دود به محفظه، نور را به سمت گیرنده منحرف می کند و آشکارساز را فعال می کند.

آشکارسازهای چند منظوره

آشکارسازها یا دتکتورهای چند منظوره چندین سنسور را که به خواص مختلف آتش سوزی مانند دود، گرما یا گازهای CO پاسخ می دهند، ادغام می کنند. این ادغام عملکرد سیستم را در تشخیص آتش سوزی افزایش می دهد و به کاهش برخی انواع آلارم های کاذب کمک می کند.

آشکارسازهای حرارتی

واکنش‌گرهای تغییر دمای سریع

این نوع به افزایش ناگهانی دما پاسخ می دهد و واکنش های سریعی در طیف وسیعی از دمای محیط ارائه می دهد. این آشکارسازها شامل محدودیت های دمای ثابت برای افزایش کارایی آنها هستند.

واکنش‌گرهای دمای ثابت

در مقابل، این نوع تا رسیدن به دمای ثابت از پیش تعیین شده ثابت می ماند. آنها برای مناطقی که تغییرات دمای ناگهانی و بزرگ در آنها رایج است، مانند اتاق های دیگ بخار و آشپزخانه ها مناسب هستند.

آشکارسازهای حرارتی خطی

آشکارسازها یا دتکتورهای حرارتی خطی که در مناطق پرخطر یا غیرقابل دسترسی مستقر می شوند، در جایی که نصب سایر آشکارسازها غیرعملی است استفاده می شوند.

آشکارسازهای پرتو نوری

آشکارسازهای پرتو نوری که از یک فرستنده و یک گیرنده تشکیل شده اند، می توانند واحدهای جداگانه ای در فاصله باشند یا یک واحد واحد با یک بازتابنده برای بازگرداندن پرتو ارسالی به گیرنده باشند.

آشکارسازهای مکش

آشکارسازهای مکش که از یک پمپ برای کشیدن نمونه های هوا استفاده می کنند، بسیار حساس هستند – تا 100 برابر بیشتر از آشکارسازهای حرارتی نقطه ای یا خطی. آنها می توانند دود را حتی قبل از اینکه برای چشم انسان قابل مشاهده باشد، تشخیص دهند.

آشکارسازهای شعله

دو نوع وجود دارد: مادون قرمز و فرابنفش. آشکارسازهای مادون قرمز که به دلیل تداخل کمتر دود کارآمدتر هستند، نیازی به نصب در سقف ندارند، در حالی که آشکارسازهای UV برای تشخیص شعله به ویژگی های خاصی متکی هستند.

آشکارسازهای مونوکسید کربن

این آشکارسازها با تشخیص مونوکسید کربن در هوا فعال می شوند و به سرعت از وجود آن هشدار می دهند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *